Lieve Allemaal,

Vorige zondag vertrokken we met de famous ‘Ghan-train' vanuit Adelaide naar Alice Springs. Thuis zeur ik al als ik vanaf Zwolle naar Eindhoven moet reizen en 3 uur onderweg ben samen met de Nederlandse Spoorwegen. Dat heb ik nu toch wel snel afgeleerd. De treinreis van Adelaide naar Alice Springs betreft 1700 km en duurt 27 uur. Dat is langer dan mijn vlucht naar Australie!
Gelukkig hadden we een stoel die ook in slaap stand kon worden gezet zodat ik nog een beetje kon wegdommelen en af en toe. Voor mij met de nadruk op ‘Af en toe'. Ik ben erg jaloers op Odile, die de gave heeft waar we ook zitten/staan/liggen/hangen/rollen of hurken binnen 5 minuten kan slapen en de komende 4 uur niet wakker wordt. Leuk weetje trouwens, de treinrails is aangelegd door Afganen op hun kameel en vandaar is de route naar hen vernoemd.

Na een lange rit kwamen we aan in Alice Springs. Precies in het centrum van Australie, the Red Centre. Wat is het hier toch anders dan de rest van Australie dat ik tot nu toe gezien heb! Het is hier heel klein, weinig mensen, laagbouw, slecht onderhouden en heel veel aborigionals. Dat heeft toch wel zijn charme. We moeten er wel rekening mee houden dat we hier niet samen wanneer de zon onder is (half 8) over straat kunnen. De kans is dan heel groot dat we worden lastig gevallen. De Aboriginals zijn hier in verhouding veel en zijn niet erg aangepast aan de australische normen en waarden. Of de australiers zijn niet aangepast aan hun normen en waarden, het is maar hoe je het bekijkt. Er is in ieder geval een duidelijk verschil in beleefdheid, luidruchtigheid en hygiene.

Daarnaast dachten we ook dat er een enorme hitte zou zijn in Alice. Ik had al veel verhalen van andere backpackers gehoord en de normale temperatuur is 40 graden. Op een of andere manier krijgen wij het voor elkaar dat we aankomen in stortregen en 20 graden. Toen we vervolgens met de trip startte op woensdag, hoorde we van de tourgide dat het sinds jááren niet zo hard heeft geregend als nu. En dat voor de komende 5 dagen dezelfde voorspelling was en we en rekening mee moesten houden dat er grote overstromingen zouden komen. Ik dacht toch echt dat we het regenseizoen in de oostkust hadden verlaten! Maar nee, het voelde heerlijk als Nederland.
Met mijn regenponcho, bergschoenen en zonnebril (blijf optimistisch)gingen we op pad in de bus. In het begin moest ik steeds erg lachen, want langs elke rivier riep de tourguide: ‘Wow! There is water in it!!' en ik dacht, ‘Natuurlijk... het is een rivier?'. Blijkbaar stonden die ook al jaaaaren droog. Tijdens de busreis kwamen we op een gegeven moment een weg tegen die toch verder overstroomd was dan de verwachting. Daardoor was de highway naar het nationaal park van Kings Canyon afgesloten voor de komende dagen! De plannen die er waren voor de drie dagen werden toch even anders. We gingen nu direct naar Uluru (Ayers Rocks). Deze rock is bekend door zijn tafelmodel en staat midden in de dessert en is altijd zonovergoten en daarom oranje van kleur. Nou, die Uluru heb ik helaas niet gezien. Maar de tourguide heeft ons op het hart gedrukt dat we een hele speciale Uluru gingen zien, die maar héél wienig mensen konden aangschouwen. Nou, ik was benieuwd.

Allereerst gingen we naar het culture centrum waar we veel hebben kunnen lezen en leren over de geschiedenis van de aboriginals. Er zijn natuurlijk veel natuurkundige verklaringen waarom de de rotsen daar zijn onstaan. Maar net zoals wij de verhalen van ‘Adam en Eva' en ‘Onbevlekte Maria' in de bijbel hebben, zijn er ook verhalen van de aboriginals en het onstaan van de rotsen. In het nationale park zijn er drie groepen gesteenten; ‘Kings Canyon, Uluru en Kata Tjuta'. Het verhaal is dat twee jonge broertjes de mooiste berg ooit wilde maken. Gestart met Kata Tjuta om allerlei verschillende bergen in de zand te tekenen. Hier waren ze toch niet tevreden over en gingen verder met Uluru, een berg met een platte bovenkant. Ook hier waren ze nog niet geheel tevreden over. Als laatste maakten ze de perfecte bergen van de Kings Canyon. De oudste broer ging na een lange dag werken opzoek naar voedsel en vroeg de jongste broer te wachten. Na de jacht bleek er zo weinig eten te zijn in de omgeving dat de oudste broer zelf alles heeft opgegeten op de terug weg. Die avond is de jongste broer gestorven. Toen de oudste broer weg liep van de berg was hij zo verdrietig om het verlies dat hij dagen heeft gehuild. Dit verklaren de grote zoutmeren die bij Kings Canyon zijn ontstaan. Gelukkig klinkt dit net zo geloofwaardig als vele verhalen uit andere geloven, maar wel heel boeiend!

Vervolgens gingen we naar Uluru toe. Daar zagen we het tafelmodel berg, met watervallen door de heftige regenval! Ten eerste was de berg veel groter dan ik had verwacht en met watervallen naar beneden toch heel indrukwekkend. Onze tourguide maakte zo ongeveer meer foto's dan wij, dus het zal wel erg bijzonder zijn. Toch was ik de stortregen snel zat op een camping, in een tent. We stroomde bijna weg en daarom moesten we op een gegeven moment de tenten op een houten flonder zetten. Alles was nat, joepie.

De tweede dag stond in het teken van wandelen rondom de mooie gebergten. Gelukkig was de regen al iets geminderd. We hebben eerst een hike/klim gedaan van 7,4 km op en af in Kata Tjuta. Dat was echt heel mooi en hoe oncharmant mijn bergschoenen ook zijn, wat was ik blij dat ik ze had! En vervolgens zijn we n de lunch gestart met de wandeling rondom Uluru van 10,6 km. Nou ik vond mezelf best sportief toen ik klaar was! Het is vooral leuk in zo'n groep dat je met veel verschillende mensen praat over van alles. Met een Zweed over het Euro visie songfestival gediscuseerd, Japanse over de vooroordelen en het verschil tussen China en met iemand uit de UK dat ze het zo erg vind dat ze maar 1 taal beheerst. Echt leuk om al die verschillende verhalen van iedereen te horen. Verder hebben we nog verschillende mooie punten bezocht en veel verhalen gehoord over de geschiedenis van het nationale park.

Inmiddels is het zondag 4 maart en is het Odile haar verjaardag! We eten cupcakes, ik geef cadeautjes en heb 25 balonnen opgeblazen die nu in onze 4 persoons kamer hangen (of de andere het nou leuk vinden of niet). Daarnaast hebben we het Reptiel centrum bezocht waar we verschillende hagedissen en slangen hebben gezien en hebben mogen vasthouden. Odile heeft zelfs een verjaardags-kus gekregen van een ‘Blue Tongue Lizerd'. Daarna hebben we de Flying docters bezocht. Leuk!

Nu genieten we nog even van een dagje rust als we dinsdag samen vanuit Alice naar Melbourne vliegen. Helaas ga ik dan door naar Nieuw Zeeland en blijft Odile in Melbourne achter. Die eerste 2 maanden zijn voorbij gevlogen! Dan start mijn avontuur in Nieuw Zeeland om daarna wel weer terug te komen om de rest van Australie te zien. Ik heb wel mijn verblijf van 4 weken naar 7 weken verlengd in Nieuw Zeeland. Ik heb er zin in, maar vind het ook erg spannend om weer een nieuw hoofdstuk in te gaan.

Trouwens, luister allemaal hier maar even naar = leuk!
http://www.youtube.com/watch?v=kdihHnaOQsk

Tot de volgende keer, vanuit Nieuw Zeeland!

Lots of Love - Jasmijn