Lieve allemaal!

Hier ben ik weer vanuit Nieuw Zeeland. Het is nog niet zo lang geleden dat ik mijn laatste bericht heb geschreven over het noorder eiland, maar voor mijn gevoel zijn we al een maand verder. Door alle belevenissen en ervaringen ben ik het gevoel voor de tijd helemaal kwijt.

Met veel ervaringen en belevenissen heb ik natuurlijk ook weer veel te vertellen. Mijn laatste bericht eindigde in Wellington waar de groep zich opsplitste. Sommigen gingen verder naar het zuidereiland en anderen niet. Met een boot gingen we van het noorder naar het zuidereiland. Ik dacht dat het afstand zou zijn van Den Helder naar Texel, maar dat was niet zo. Haha. Drie en een half uur later kwamen we aan in Picton. Een visserdorp in het noorden van het zuidereiland. Daar werden wij (3 meiden van de eerste groep) opgewacht door een nieuwe reisleidster en een nieuw groepslid. De reisleidster begroete ons door het zingen/schreeuwen van ‘The Black Eyed Peas - I got a feeling, that tonight going to be a good night'. Aha..
Een hele energieke dame die er zin in had. Het ‘over-de-top' gehalte steeg en daar moest ik als nuchtere hollander eerst even aan wennen. Verder werden we aangevuld door een meisje uit Sydney. En dat was de groep, 5 vrouwen.

De eerste dag stond in het teken om van Picton naar het Abel Tasman national park te komen. De weg ernaar toe werd op een hele leuke manier ingevuld. We stopten in Malborough wijn regio waar we een wijnproeverij hebben gedaan, een chocolade fabriek hebben bezocht en zelf fudge gemaakt. Volgens mij hadden ze geluk dat het alleen vrouwen waren! Vraag me niet welke wijn en chocolade we hebben geproefd, maar het was lekker. De fudge die ik zelf had gemaakt was daarintegen níét te eten! Combineer nooit caramel, kiwi en rum. Gatverdamme! Die dag kwamen we in de avond aan in het nationale park. Het Abel Tasman park is een natuurgebied dat bekend staat om haar stranden waaronder ‘Gold Beach'. De dag erna hebben we een wandeling gemaakt door het park van 15 km. Wat ik bijzonder vond aan het park was dat het regenwoud waar we door heen liepen langs de kust, geheel doorlopt tot aan het strand. Dat geeft zo'n mooi contrast. Het intens groene van het regenwoud, vervolgd met gouden stranden en helblauwe zee. Bijzonder!

Via een dag met reizen, na heet water bronnen in Hanmer Springs en wandelen in mooie parken kwamen we aan in Kaikoura (oostkust). Kaikoura is schattig en staat bekend om de hoeveelheid aan dolfijnen, walvissen en albatrossen die daar dagelijks komen. Die dag heb ik gezwommen met wilde Dusky Dolphins. In verhouding kleine dolfijnen die leven in de zeeen rondom Nieuw Zeeland. Het was een regenachtige dag met erg veel wind, dus ergens vond ik het ook wel spannend om gewoon ‘los gelaten' te worden in de open zee. Voor de zekerheid maar anti-misselijkheid pillen genomen. Allereerst werd ik helemaal ingepakt in een swimsuit, van voeten tot een ‘bodywarmer' tot handschoenen tot hoofd, dit betekende denk ik dat het water koud was! Vervolgens kreeg ik uitleg over de trip. Hoofdzaak was dat wij de dolfijnen dienen te entertainen wilden we hun aandacht trekken in plaats van andersom. Om dit te doen is het belangrijk om zo ‘Dolfijn-like'mogelijk te zijn. Beweeg als een dolfijn, maak veel geluid door het zingen van liedjes in je snorkel, zwem snel in rondjes en duik naar beneden. Aha. Nou, aangezien ik half dolfijn en half zeemeermin ben, wordt dit vast geen probleem. Vervolgens gingen we in een groep van 8 de boot op om naar de groep met dolfijnen te varen. Ik dacht dat dit een groepje van 10 dolfijnen zou zijn waar ik als een gek achteraan zou moeten flipperen. Maar nee hoor, serieus honderden dolfijnen om onze boot heen. Ik gleed in het water en startte met mijn dolfijn imitatie. Bewegingen als een golf en een hoog liedje werden gezongen. Op een gegeven moment ben ik het volkslied maar gaan zingen.
Tientallen dolfijnen zwommen om, over en langs me heen. Ik was eerst al gigantisch onder de indruk dat ik de dolfijnen van zo dingbij kan zien en ze totaal niet onder de indruk waren van mijn dolfijn imitatie liet me koud. Wat zijn dolfijnen prachtig en heel erg elegant. Ze spelen spelletjes met elkaar en springen uit het water om vervolgens weer verticaal in het water te duiken, en dat op een meter afstand van mij! Op een gegeven moment was ik toch wel klaar voor wat meer interactie, dus mijn liedjes werden harder en ik probeerde oogcontact te maken. En dat vonden sommige toch wel boeiend.. Omdat ze zo nieuwschierig zijn komen ze echt naar je toe om te zien wat je gaat doen. Dus daar ging ik, rondjes zwemmen en duiken. Heel erg gaaf op de interactie te voelen en beleven. Ik kan het niet beschrijven maar het was echt magisch. Jammer genoeg werd ik door de wind/golven toch wel zeeziek na een tijdje.
In de avond heeft onze reisleidster voor ons gekookt (was vroeger een kok, JEEH) en hebben we nieuwzeelandse mosselen en greyfish gegeten. Echt súper lekker. De mosselen hier zijn gigantisch! Het 5 dubbele van wat wij gewend zijn.

De dag erna stond in het teken van reizen van Kaikoura naar Franz Josef. Anders gezegd, van oost naar westkust. Het is alleen helemaal geen probleem om zo lang in de bus te zitten als je daardoor zoveel prachtige landschappen van Nieuw Zeeland kan bewonderen. In 1 uur zie je regenwoud, droogland, weilanden en gebergten. En dat gaat zo over and over again.

Savonds kwamen we aan in het dorpje Franz Josef om vervolgens optijd te gaan slapen om ons voor te bereiden op de dag erna! Franz Josef is namelijk bekend om de 2 gletsjers die dichtbij liggen, Franz Josef Glacier en Fox Glacier. Deze dag kregen we de mogelijkheid om de gletsjer te gaan ontdekken. Er waren verschillende wandelingen mogelijk en helikopter vluchten. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een combinatie van beiden door de ‘Heli-Hike' in Franz Josef. Het brengt je direct naar een hoog punt van de gletsjer waardoor je de tijd die je hebt echt kunt gebruiken op en in de gletsjer. Weer kreeg ik een hele outfit aangemeten voor de kou, dit keer geen wetsuit maar een winterpak. En ik kreeg zolen voor onder mijn schoenen met spikes van 5cm om grip te hebben in het ijs. Maar eerst nog de helikopter vlucht naar de gletsjer! Dat was echt heel bijzonder. Erg mooi uitzicht, want ik zat voorin naast de bestuurder. Hij moest me eerst toch wel even vertellen dat ik nergens aan mocht zitten. Goh, dat had ik nou niet verwacht!
Ik zag vanuit de lucht de Tasman zee die op 50 km afstand van de gletsjer ligt en vervolgens het regenwoud weer begit tot aan de gletsjer. Vervolgens begon de wandeling en het klimmen op de gletsjer. Dat was echt heel erg leuk. Je klimt tussen de ijsschotsen omhoog en naar beneden en de guide (mooooie man) op zoek naar grotten. Vervolgens hebben we verschillende grotten beklommen en gebuikschuifd in kleine holtes. Ik dacht bij alles ‘daar pas ik niet tussen'. Maar was echt heel erg leuk!

Vervolgens vertrokken we om in 3 dagen van Franz Josef naar Queenstown te komen via andere plaatsjes. Queenstown staat bekend om het ‘adrenaline paradijs'. Daar keek ik wel naar uit! Zondagavond kwamen we aan en besloten we met zijn allen dat het tijd werd voor een stap avond! We waren ten slotte in Queenstown. Dus we hebben een heuse kroegentocht gedaan waar we begonnen in een canadese bar. Rendier hoofden, opgezette grizzly beren, mechanische rodeo: allemaal aanwezig! Vervolgens gingen we naar de Ice-Bar van Queenstown. Alles, inclusief je glas is van ijs. De cocktails smaakten erg goed! Vervolgens heb ik mijn ogen nog uit gekeken in een heus hard-rock cafe. Headbangen in NL was er niets bij! Om uiteindelijk te eindigen in een leuke dans bar waar we de rest van de avond hebben doorgebracht.

De volgende twee dagen hadden we ‘vrij' in Queenstown. En ik had na gedacht wat nu de ultieme adrenaline kick is en mentale ‘shock'. En ik heb van veel mensen tijdens het reizen gehoord dat bungyjumpen het moeilijkste is omdat je zelf de stap moet zetten om jezelf van een brug te gooien. Dus dat werd hem! Daarbij is bungyjumpen ontdekt in NZ en ik heb zelfs gesprongen van de eerste echte bungyjump brug van de wereld!
Het was echt spannend. Toen we er heen reden dacht ik alleen maar: ‘Aaaaah jaaahooee!'. En toen we er waren dacht ik ‘Aaaaahh....heeellpp!'. Het moment dat je betaald krijg je ook te horen dat je het geld niet terug krijgt. En nee, ook niet als je niet springt. Daar ging mijn laatste weg uit, want ze had mijn geld al in haar hand. Ik was toen echt gespannen en had de zenuwen gieren door mijn lijf. Dan loop je naar die brug en er lopen (ook weer mooie) bungy-mannen met je mee die alleen maar enge dingen zeggen. ‘Het komt echt wel goed, de vorige brak alleen zijn enkels' - ‘En ach, wat kan er gebeuren? Je wil toch wel in het water gedipt worden?' En 1 was alleen maar op mijn arm aan het tikken en uitdagen ‘sla me dan - sla me dan!'. In een vlaag van zenuwen heb ik hem een stomp in zijn buik gegeven, oops!
Daarna krijg een een sexy broekje aan en moet je vervolgens op de rand van de brug gaan zitten terwijl hij je benen aan elkaar maakt (ik zei toch half dolfijn half zeemeermin?) met een handdoek voor de demping en 1 touw maakt hij je vervolgens vast. Ik bleef heel leuk zitten in afwachting tot de rest van het tuig, tot hij zei: ‘Je mag gaan staan hoor!' waarop ik reageerde: ‘Is dit alles??'. Dat was dus alles, haha. Vervolgens mocht ik hoppend naar de rand van de brug. Ik heb nog nooit zo stevig de rand van een brug vast gehouden. Ik heb vervolgens 5 keer gevraagd wat ik moest weten voordat ik sprong. ‘Niets, gewoon springen' was telkens het antwoord. Toen vroeg hij me de brug los te laten waarop ik zei ‘ja, dat doe ik'. 10 seconden later: ‘Je hebt nog steeds de brug vast'. Ojaaa, en toen liet ik hem maar los. Het lijkt nu alsof dit 15 minuten duurde, maar in werkelijkheid nog geen 3 minuten in totaal. Toen telde hij van 3 naar 1 en... ik sprong! Gewoon in een keer en het was echt heerlijk. Het gaat heel snel en je bent je heel bewust dat je iets gaat doen wat toch helemaal tegen je natuur in gaat. Achteraf had ik echt ‘jelly legs'. Ik kon de trap naar boven niet meer opkomen! Maar wanneer ik thuis ben kan ik zelfs de dvd laten zien. Als ik er over na denk krijg ik weer kriebels!!

Na Queenstown vervolgde we onze weg naar Doubtful Sounds. Het zuidelijkste punt waar we zijn geweest en waar jaarlijks 7 meter regen valt in de Fjorden. Fjorden die zijn ontstaan door Gletsjers. Ik was erg benieuwd want we gingen met een boot naar een plek waar we overstapte op een bus die ons bracht naar ons hotel-boot. En het was prachtig. De omgeving én de boot. EN we hadden stralende stralende zon. De guide die al 5 jaar nonstop dit werk doet en elke 2 weken op die boot is, had dit nog nooit eerder meegemaakt. Maar wat was het mooi. Met een boot door deze onaangetaste natuur en kunnen zwemmen (brrr), kajakken, zeehonden zien spelen in hun eigen natuur, pinguins zien zwemmen, dolfijnen zien zwemmen en de echt de geluiden van de natuur kunnen horen. Watervallen, vogels en verder niets. Ik heb nog nooit zo'n onaangetast stukje natuur gezien. Geen verkeer, weinig tourisme, geen gepraat van mensen of beltonen. En naast zo'n fjord voel je je toch wel heel erg klein. Ik denk dat de foto's genoeg zeggen!

Daarna gingen we van Doubtful Sounds richting Christchurch in 2 dagen. We hebben deze dagen veel gemountainbiked en dat was erg leuk! De eerste dag 40 km en de twede dag nog eens 36. Toch vind ik de ‘recht-op-zit' fietsen van NL wel fijner. Ik krijg namelijk last van mijn handen en rug van de mountainbikes en ben niet helemaal in balans. Er gaat toch niets boven de oma-fiets.

Daarna vloog ik terug naar het noorder eiland, Wellington. We namen hier afscheid van elkaar want ik was de enige die hier bleef. Deze nacht sliepen we trouwens met zijn drieeen en een oudere man op een kamer. Geen probleem. Hij wist dat zij 3en vroeg eruit (5u om naar Auckland te gaan) moesten en ik bleef liggen. Echter, ben ik deze ochtend op een hele vreemde manier wakker geworden. We hadden in plaats van een mechanische wekker een humanische wekker! Ik heb nog nooit iemand zo hard horen kreunen en gapen in de morgen. Ik was helemaal verbaasd. Tot het moment dat hij vond dat ík er toch ook uit moest komen, want het was immers al 4:30u. Dit deed hij door mijn deken (je hebt een deken met daar onder een laken) van mij af te halen en ze zingen: ‘Lady, its time to wake up and get out. Waky Waky!!'. Ten eerste, blijf van mijn deken af en bemoei je met je eigen ochtendritueel. En ik hoefde er niet eens uit! Dus dit heb ik hem even haarfijn uitgelegd.

De rest ging door naar Auckland. De trip zit er dus al weer op en ik blijf nu een weekje genieten in Wellington. Heerlijke stad! Ik heb tot nu toe heel erg genoten van Nieuw Zeeland. Het is zo relaxed en prachtig. Jammer dat het zo ver van NL is, want dit zou een land zijn waar ik prima zou kunnen wonen.
Ik ga deze dagen uitzoeken hoelang, wanneer, waar, hoe etc de rest van mijn reis eruit gaat zien. Want ik heb plannen, maar er staat nog niets vast.

Dikke kus en bedankt voor alle lieve berichten/mailtjes en smsen!! Die blijven altijd welkom, erg fijn zelfs!

Lots of Love - Jasmijn'

p.s.:Mooie Kiwi songs die me echt doen denken aan de NZ en passend zijn voor mijn reis!

http://youtu.be/F387s1Bn-rk

http://youtu.be/vqnwqsJYyiU