Lieve allemaal,

Het heeft een tijdje geduurd na mijn laatste verslag, maar hier is hij dan weer.
In mijn laatst bericht eindigde ik dat ik ging uitzoeken wat ik precies wilde gaan doen, want nog niets stond vast. Die week in Wellington heeft mede daarom een goede invulling gekregen!

Op 10 april, exact na 3 maanden, keerde ik weer terug naar de stad waar het allemaal begon. Sydney. Ik ging weg van het prachtige Nieuw Zeeland en ging terug naar waar de reis was gestart. Alleen nu zonder Odile! Dat voelde toch wel erg gek aan. Maar ik wilde graag een vrijwillergers plekje (wwoof) gaan vinden in New South Wales op een Boederij om daar ongeveer 4 weken te verblijven en het echte australische leven mee te maken. Dus dan was Sydney een goede basis om te beginnen met zoeken.

Ik ben eerst een kleine week in Sydney geweest en dat voelde toch anders dan de eerste keer. Wanneer je de grote hotspots hebt gezien, merk je dat het toch wel een hele grote, onpersoonlijke stad is en is het magische er een beetje af. Gelukkig leerde ik in mijn hostel een leuke Nederlands meisje kennen en hebben we gezellige dagen gehad. Ik heb geregaeerd op een wwoof advertentie (ik blijf het een gek woord vinden) in het midden van New South Wales. In de advertentie werd aangegeven dat het een mixed farm was dat wordt gerund door Lindsay en Cheryl.

Nou ik was direct enthousiast! Twee lesbische vrouwen die een farm runnen in de middle of nowhere, klinkt gezellig. Daarnaast helemaal leuk dat er dus een mix is tussen mannelijke en vrouwlijke Wwoofers (ik dacht dat ze dat bedoelde met mixed farm, maar mamma vertelde me toch dat het betekent dat ze akkerbouw en vee hebben, gemengd bedrijf. Oops!). Ik kreeg een reactie teug en 2 dagen later zat ik in de trein richting Tullamore.

Dat was een lange trip. Ik vertrok in de morgen om 6 uur om te beginnen met een 7 uur durende treinreis, 2 uur met de bus om daar opgepikt te worden door Cheryl en Clair (een andere wwoofer). Na een hartelijk welkom stapte ik in de auto en dacht dat we er toch nu wel bijna zouden zijn. Nou, niet dus. ook die trip duurde nog 2 uur. In totaal ben ik die dag dus 11 uur onderweg geweest en dat is dan zo'n iniminie klein stukje op de landkaart. Ik sta nog steeds versteld van de grote afstanden in Australie en dat er maar 20mlj mensen in dit grote land wonen. Als ik vanaf Zwolle 11 uur zuidelijker zou reizen, zou ik 3 landen passeren eneen leuke farmplek kunnen vinden rondomGrenoble, Frankrijk.

Toen kwamen we aan bij de farm in Tullamore. En ik kan nu toch wel zeggen dat ik in de middle of nowhere zit zonder telefoon signaal en heel beperkt internet. Toen zag ik een schattig blauw huisje en ontzettend voel troep (Lees: oude traktor onderdelen, auto's, tonnen, blikken, nogmeer auto's etc etc), we waren er: de Farm Chalford. Ik zag een grote, robuste man naar buiten komen genaamd: Lindsay. Lindsay?? Ik heb toch wel drie keer moeten kijken of ik het wel goed zag. Maar het was niet anders te intrepreteren, dit was een echte country MAN. Niet twee lesbische vrouwen dus! Ik moest toch wel weer even om mezelf lachen, want van pappa hoorde ik dat Lindsay een hele normale Engelse mannen naam is. Daarna ontmoete ik ook de andere wwoofer Sandro en de kleinzoon van de familie. Ik was gesloopt na die lange reis, maar ik werd toch ingewijd in het vaste avond ritueel: drinken & poolen.

De volgende dag kreeg ik een rondleiding op de farm. De eigenaren zijn in de 60 en zijn hier gaan wonen om hun pesioen te vieren maar toch ook een leuke dagbesteding te hebben. De Wwoofers helpen hen daarbij omdat de farm toch iets groter aan het worden is. Ze hebben ongeveer 150 schapen en 100 koeien verspreid over 5000 hectare land. Daarnaast hebben ze een groeten planten, fruitbomen, 50 kalkoenen (wat zijn die beesten lelijk!), kippen en 3 honden. Elke ochtend wordt de koe gemolken om ons te voorzien in onze melkbehoefte. Nouja, voornamelijk Sandro zijn melkbehoefte. Haha! Die dag heb ik voor het eerst van mij leven een koe gemolken (ik zal haar nooit vergeten, Blacky ;). Het is trouwens een stuk moeilijker dan het lijkt. Vervolgens nam Lindsay me mee om de schapen te gaan verplaatsen van de ene weide naar de andere. Aangezien het hier in Asutralie allemaal nogal groots opgezet is, kan dat zo een aantal tientallen kilometers zijn. Ook is het niet zoals in holland, plat en en overzichtelijk. Nee er zijn heuvels, meters hoog gras en veel stukken met bos. We reden beiden op een quad (jeeeeh!!) en we namen een van de honden mee om de schapen te drijven. Het was een hele gave ervaring. Ik voelde me soms net alsof ik weer aan het paardrijden was in een buitenrit. Dan zorgde ik ervoor dat ik achteraan was, en wachte ik ongeveer 200m om vervolgens in gallop weer aan te kunnen sluiten bij de rest. Daarna gingen we opzoek naar 2 'vermiste' schapen. Ik wist bijgod niet waar we moesten beginnen met zoeken in al dat land. Dus ik reed braaf achter Lindsay aan. Op het moment dat we ze vonden springt de hond van de quad en rent achter het schaap aan. Op het moment dat schapen zich gepushed voelen gaan ze instinctief liggen. Mooie kans voor ons om ze op te pakken, op onze quad te leggen en mee te nemen naar een grotere groep.

Na twee dagen dat ik daar was zat de school vakantie van de kleinzoon er weer op en ging Lindsay hem afzetten in New Castle (ongeveer 9u rijden). En de vraag of ik mee ging. Ik dacht, ik ben hier net, maar ik ga wel even mee heen en weer. Wist ik veel dat het normaal is dat je dan ook blijft slapen daar dus pas de volgende dag weer terug gaat. Ik was dus net 2 dagen bij wildvreemde mensen en ik ging gelijk weer naar een gezin met wildvreemde mensen. Nou, ik was daarin toch best wel flexibel haha! Nee ik vond het eerst best wel spannend. Maar toen ik daar eenmaal was was het super gezellig. Ik heb 5 keer monopoly gespeeld, in barbie stapelbed geslapen en de volgende dag cupcake ijsjes gemaakt. Ze waren echt heel hartelijk en super gezellig.

De dagen waren altijd heel erg gevarieerd. Geen een dag was hetzelfde omdat de farm niet echt een groot bedrijf was waar ze geld moesten verdienen. De ene dag was je een aanhangwagentje aan het schilderen en de volgende dag scheerde we schapen.

Na een tijdje ging Clair weg, en kwam Magnus (duitse jongen) daarvoor in de plaats. Ook erg gezellig!

De laatste anderhalve week stond voor mij een beetje in het teken van koeien en kalfjes. We hadden namelijk 3 net geboren kalfjes gehaald om die aan de 3 melkkoeien te verbinden zodat ze melk zouden blijven produceren. Ik was gelijk verliefd, op alle drie! De namen waren Clair (vernoemd naar Wwoofer), Bucket (dronk alleen uit een emmer) en Boef (het was een echte boef!). Dus elke ochtend, middag en avond was ik met de kalven en koeien om ze te laten proberen te drinken. Boef ging super goed en dronk al snel van de koe. Alleen Clair en Bucket deden het niet zo goed. Na een aantal dagen zagen we duidelijk dat ze heel mager en ziek waren. We probeerde wat we konden (dat is niet zoveel) maar uiteindelijk zijn ze allebei overleden. Nou, en dan ben ik dus echt een wrak. Ik kan er heel slecht tegen wanneer drieren pijn hebben maar helemaal wanneer ze jong zijn. Misschien moet ik de volgende keer maar stemmen op ' Partij voor de dieren' . Maar boef mocht uiteindlijk op mijn enelaatste dag voor het eerst met zijn nieuwe mamma naar het grote weiland. Ik voelde me als een moeder die haar kind voor het eerst naar de basisschool bracht. Echt heel trots!

Ik kan nog wel honderd dingen bedenken wat we hebben gedaan; een nieuwe stier opgehaald, een kalfschuur gemaakt en geschilderd, ik heb meegeholpen (uhu) met het in elkaar zetten van een traktor motor, schapen geschoren, koekjes gebakken, een avond in het plaatselijke restaurantje gewerkt, traktor gereden, pool gespeeld, zelf wiskey gemaakt, saltbush gepland, safari jeep gereden etc etc etc.

Maar voornamelijk heb ik me de laatste 3,5 week heel erg thuis gevoeld. Er werd gekookt en gewassen en dat is toch zo' n fijn gevoel na zo' n lange tijd overal en nergens te wonen en te zijn. En het was leuk met de andere wwoofers. Gezellig!

Gister ben ik na 3,5 week terug gekomen in Sydney na weer dezelfde lange reis. Ik heb als een gek gerend naar de bus (ik werd bijna benauwd van de hoeveelheid mensen op sydney central station) naar Narrabeen. Ik heb nog nooit zoveel vuile blikken naar me toe gekregen in de bus. Ik nam namelijk in totaal 3 plekken bezet in een drukke bus. Ik op 1 en mijn backpack op 2 andere stoelen. Maar eerlijk waar, ik zou niet weten waar ik hem anders had neer moeten leggen. Dus op een gegeven moment heb ik maar de Sydney mentaliteit overgenomen en iedereen grandioos arrogant aangekeken die ook maar 1 opmerking wilde gaan maken. Net alsof doen dat je aan de telefoon bent helpt trouwens ook. Maar Narrabeen is ongeveer 45 minuten van Sydney. Ik logeer hier een kleine week nu bij Selfie en dat vind ik heel er fijn! Van huiselijke sfeer, naar huiselijke sfeer.

En maandag 14 mei, vertek ik dan eindelijk voor 2 weken naar... Fiji!! Ik ga daar 6 verschillende eilanden zien en genieten van de prachtige omgeving. Ik mag daar zelfs mijn verjaardag vieren! Hopelijk hangt er ook iemand voor mij ballonen op.

Daarna kom ik terug in Sydney om na dan op 2 juni terug te vliegen naar Nederland. Ik kom 3 juni om 10:40u, na 5 maanden weer aan in Nederland. Ik besef het nog niet helemaal omdat er nog zoveel te gebeuren staat, maar ik vind de gedachten van naar huis gaan toch ook wel erg fijn.

Tijdens mijn ervaring in de farm heb ik veel Country muziek gehoord waaronder zanger Graeme Connors, Omdat ik toch wel een beetje verliefd ben geworden op zijn muziek trakteer ik jullie nog even op een van zijn nummers. Zeker de moeite waard!

http://youtu.be/K6Uk2rTvVkI

'So take the road less travelled,
take the long way round.
Let your life unravel,
As you cover that ground.
Ride high in the saddle,
Face the world alone.
Take the road less travelled,
And find your own way home!'

Lots of love!