Lieve Allemaal,

Wat gek, het is nu 31 mei 2012 en het is nog maar 3 dagen voordat ik weer voet zet op Nederlandse bodem. Maar eerst wil ik jullie nog vertellen hoe mijn laatste weken waren.
Toen ik mijn laatste blog schreef vertrok ik bijna naar tropisch Fiji.

Op 14 mei zat ik in het vliegtuig. Ik vloog met Air Pacific naar Nadi, hoofdstad van Fiji. En gelijk toen ik in Sydney het vliegtuig instapte had ik een Fiji gevoel! Alle stewards en stewardessen waren gekleed in Hawaii shirts, bloemen in hun haren en kokosnoot bikini. Okay, dat laatste was niet waar maar toch had ik een subtropisch gevoel. Na vier uur vliegen kwamen we aan met het vliegtuig in Nadi. Het was in het begin van de avond en ik had zin om snel naar mijn hostel te gaan om nog even langs het strand te lopen en dergelijke. Nou, dat was een grote illusie! Ik stond om 7pm in de rij dat je bagage wordt bekeken en je je importbriefje moet inleveren. Om 12u pm was ik daar klaar! Er waren 2 grote vliegtuigen aangekomen rond hetzelfde tijdstip. Een uit Nieuw Zeeland en een uit Australie. Dan kijk je naar het aantal counters die er zijn (15) en hoeveel daadwerkelijk bemand zijn (2) voor zo'n 900 mensen. Halleluja! Het wachten daar duurde langer dan de trip zelf. Maar ja, het is Fiji-Time!

De dag daarna begon mijn trip. Ik ging in totaal 2 weken vakantie vieren op 6 verschillende eilanden van Fiji. Het eerste eiland waar ik aankwam met de boot was heel erg schattig. Het was een klein, zand eilandje met mooie palmbomen en kokosnoten. Echt het Fiji idee. Dit eiland was zo klein, dat je in 4 minuten en 23 seconden er helemaal omheen bent gelopen! Bij aankomst kregen de nieuwe gasten de welkoms-song en leerde ik mijn eerste Fiji woord: Bula! Dit betekent hallo en tot ziens. Mijn tweede woord was Vinaka, bedankt. Ze kunnen trouwens prima engels praten in Fiji, maar met een gek bijna surinaams accent. Ook moet je alles in 2 woorden begrijpen in plaats van een volledige zin. ‘Jasmijn, Twelve o'clock'. Euhm, wat is er om 12 uur? ‘Lunch ofcourse!'. Oja, hoe kan ik me daar nou in vergissen! Maar dat leer je wel na een tijdje.

Die eerste dagen (eigenlijk alle dagen) stonden in het teken van zwemmen, snorkelen, kokossap drinken, in een hangmat liggen, boek lezen en dergelijke. Na twee dagen werd het voor mij tijd om door te reizen naar het volgende eiland. Het was een groter eiland maar toen ik aankwam was ik 1 van de 3 gasten die er op dat moment waren. Dit ‘resort' bleek eigenlijk een hutje binnen een Fiji-village te zijn. Ik zat dus gewoon in een dorp van 65 Fiji mensen en 3 gasten. Dat was toch wel een beetje gek in het begin. Ik kwam daar op Hemelvaart en dat is een belangrijke dag. We moesten daarom ook echt mee doen in hun gebruiken. Dat betekent manden weven, eten koken, vegers maken van palmboom-blad en schoonmaken. Ik vond het erg leuk om de real fiji gebruiken te leren kennen, maar vond het toch ook wel gek dat ik betaald heb om vervolgens schoon te maken. Daar ben ik daarom ook maar na 5 minuten mee gestopt en ben ik demonstratief in een hangmat gaan liggen. Ik hoorde die avond dat die hangmat een speciale hangmat is van de village-chief waar hij alleen gebruik van maakt. Oops! Maarja, dan had hij zijn naam er maar op moeten schrijven.

Tijdens het diner was een soort ceremonie waarin we Kava Kava drinken. Dit is een traditioneel Fiji-drank dat wordt gemaakt vanuit een kruid. Het wordt gebruikt tegen depressie en als slaap/kalmeringsmiddel. Je kreeg om de 5 minuten tijdens de ceremonie een (halve) kokosnoot kava drank (die je niet mocht weigeren kwam ik achter na 3 keer) die je in 1 keer achterover moet slaan. Terwijl iedereen kijkt. Nou, dus nippen en de helft weg gooien naast je als niemand kijkt was er niet bij. De eerste keren vond ik het prima. Het smaakt heel bitter en muf, niet echt een aanrader. Maar het is inderdaad waar, je wordt er heel slaperig van. Om 8u in de avond lag ik knock out in mijn bed. Haha! Ik was toen al benieuwd of Kava gezondheidsrisico's heeft bij langer gebruik. Ik zie nu op internet dat Kava verboden is in de EU vanaf 2002 vanwege ernstige gezonheidsrisico's. Ernstige leverbeschadiging, zenuwstoornissen, samentrekkingen van romp, verkleuring van huid, rode ogen en pijnlijke tong. Zouden de mensen op Fiji dat weten?

De volgende dag was mijn verjaardag. De twee andere backpackers wisten dat en we hebben samen een gezellige dag gehad. Gesnorkeld, armbandjes gemaakt en gekaart. Leuk! De mensen van de village wisten dat ook, maar hebben niets ondernomen. Ik denk dat ze me na het gebruik van de hangmat en weigeren van kava niet echt meer de moeite waard vonden. Ik kreeg lieve berichtjes en belletjes vanuit NL dus dat was hartstikke leuk. Maar echt een verjaardags gevoel niet, maar dat vind ik begrijpelijk.

Ik heb nog niet echt uitgedrukt hoe Fiji eruit ziet. Fiji is mooi, erg groen en natuurlijk veel stranden. Het koraal was op sommige plekken prachtig maar op de meeste plekken is het erg aangetast en dood. Fiji is heel erg mooi, maar er is een groot verschil tussen het hoofdeiland en de toeristische eilanden. Op de eilanden is alles zo ingericht dat wij het geweldig vinden als toerist, waar op het hoofdeiland mensen geen stromend water hebben en met 10 mensen op 3 m2 wonen. Het is echt nog een derde wereld land. Dat is ook de reden waarom ik niet kon vertellen dat ik verpleegkundige ben. Na 1 eiland werd me dat gelijk afgeleerd aangezien de lokale mensen naar me toe kwamen of ze medicijnen en drugs (ja, Nederland he) konden kopen. En dat voelt heel erg ongemakkelijk en onveilig want ze geloven je niet wanneer je zegt dat je niets hebt. Dan ben je opeens de arrogante buitenlander. Hmm, misschien had ik ze toch mijn laatste beetje cocaine moeten geven.
Maar op een gegeven moment zei ik dat ik uit Duitsland kwam en nog studeerde voor ‘iets in managment'. Dat was een slimme zet.

Na twee dagen was ik toch wel blij dat ik naar het volgende eiland mocht. Het was een groter eiland en een meer resort idee. Mooi strand, veel hangmatten, cocktails en lekker eten. Dus dat was een goed begin! Ik sliep in een dorm waar 30 mensen konden slapen en ondanks dat dat best wel veel is, was het erg gezellig!

Na de eerste nacht was ik alleen helemaal paranoide en totaal in paniek. Ik werd rond 4uur in de ochtend wakker met ontzettend jeuk. Ik dacht ik ga even plassen en probeer die paar muggenbulten die ik al eerder had te vergeten. Op het moment dat ik de wc inloop en mezelf in de spiegel bekijk besef ik dat er toch iets anders aan de hand is. Ik had overal, en echt overal kleine bultjes die heel erg jeukte. Ik schrok heel erg omdat ik niet wist wat er aan de hand was. Vervolgens herinnerde ik een eerdere jongen in Nieuw Zeeland die er exact hetzelfde had uitgezien. En toen besefte ik dat ik bedbugs had in mijn matras. ‘Bed bugs leven in en rond bedden. Overdag verstoppen ze zich in en achter het bed en in de matras, 's nachts komen ze tevoorschijn en steken de slapende mens (ik dus!) en zuigen zich vol met bloed. De steken kunnen hevig jeukende bulten veroorzaken.' Nou, als jullie de term Bedbugs intypen in Google en bij afbeeldingen kijken zien jullie gelijk hoe zielig mijn rug en armen waren. Naast het feit dat het heel erg jeukt, levert het ook gewoon veel stress op. Want als je niet goed behandeld, neem ik ze gewoon mee naar het volgende eiland en ben ik het probleem in plaats van het matras. Die ochtend vertrok ik naar een nieuwe eiland waar ze (godzijdank) heel adequaat al mijn kleren gewassen en gedroogd hebben, mijn tas van binnen en buiten hebben vergiftigd en mij tijgerbalsem hebben gegeven tegen de jeuk. Dat was echt een verademing. Ik was nog wel de hele reis paranoide als ik ook maar 1 beestje in mijn bed zag. Of heb niet eens zag, maar dacht te voelen.

De laatste dagen van mijn reis waren heel fijn. Ik heb heerlijk van de zon genoten, gekajaked, gesnorkeld, NEMO GEVONDEN!!!, kokosnoot armbanden gemaakt, cocktails gedronken, een full body massage ondergaan en een pedicure gehad. Heerlijk.

Maar toch, drukt zo'n bedbug avontuur een grote stempel op een groot deel van de reis. Ik heb echt een hele fijne reis gehad naar Fiji, maar vond het ook heel fijn om weer terug te gaan naar Sydney.

Zondag 27 mei kwam ik weer terug bij Selfie en de kids in huis. Ik had daar zo naar uitgekeken! Lekker huiselijk en fijne mensen om me heen, goed internet, een televisie en een volle koelkast.Hihi. Deze laatste week hebben we veel leuke dingen gedaan. We zijn naar het lichten festival VIVID in Sydney geweest. Dat was erg mooi. Op alle gebouwen in Sydney was een lichtshow geprojecteerd. Ook zijn Selfie en ik nog even naar mijn favoriete kleding winkel geweest waar ik nu voor het eerst wél spullen kon kopen! Jaaahoee!!! Wat is winkelen toch fijn. Hmm, misschien ben ik mijn matrealisme nog niet helemaal kwijt geraakt.

Op dit moment ben ik me aan het voorbereiden op de terug reis. Tas inpakken, dingen weg gooien en teglijkertijd beseffen dat mijn reis er op zit. Ik weet nog goed dat ik vertrok op een koude dinsdag een half jaar geleden. Wat heb ik genoten van de eerste reismaanden met Odile in Australie, vervolgens totaal verliefd geworden op Nieuw Zeeland, leerzame farm ervaring gehad in New South Wales en een zonnige afsluiter in Fiji. Op dit moment kan ik niet bedenken wat ik allemaal toch heb ervaren in de afgelopen maanden. Elke keer als ik foto's doorkijk denk ik ‘Oja! Dat ook nog'.

Iedereen die me berichtjes stuurde: Echt heel erg bedankt!!!
Het is heel erg fijn als je soms 'zo ver van huis-voelt', zoveel support te ervaren. Dat betekende echt heel veel voor me. Bedankt!

Ik geniet er nu nog even dubbel van!
Voor sommigen tot zondag en de andere, hopelijk tot snel!

Lots of Love, Jasmijn